Nina met de Afrikaanse familie en Femke
dinsdag 31 maart 2009
Warm
Hier is het echt warm, drinken en zweten is de boodschap. Oh een geluk dat we geen les meer moeten geven, zou echt moeilijk zijn in deze hitte. Het water drinkbaar kraantjeswater op onze school is afgesloten. Er wonen naast de school 3 leerkrachten die hun waterverbruik niet betalen. Dus heeft nu de hele school geen water meer.
Wij gaan nu bij de zusters in de parochie ons water halen en hebben daar een thermometer ontdekt, onder het afdakje in de schaduw was het deze ochtend om 10u30 al 35° C en ik kan jullie zeggen dat het nog veel warmer geworden is na de middag. Bij deze niet raar kijken als ik eind april in België een warme wintertrui draag.
Verder gaat het leven hier zijn gewone gangetje, gisteren ben ik mee water gaan zoeken een beetje verder dan normaal. In de twee dichtere waterputten, was geen water meer te vinden. Onze zussen staan om 3u op om water te gaan halen. Gisteren moesten we nog wat hebben vandaar een tochtje met de kar en bidons. Ik ben ook met Tania naar de molen (een maalmachine) geweest om er maïs tot meel te malen voor hun voedzame (maar niet zo geliefde) boul de maïs te maken. Terwijl we daar moesten wachten zijn we eens tot aan het Lycée bilangue gestapt. Onze drie zussen zitten er op school. Die zitten daar dus van het 6e tot het 1e (het is dus omgekeerd als bij ons he, ze beginnen int zesde en eindigen int eerste) op veel te kleine banken he. Dezelfde banken dan in de lagere school. Die waar Nina al ongemakkelijk zit te keren en te draaien na een uur vergadering.
Wij gaan nu bij de zusters in de parochie ons water halen en hebben daar een thermometer ontdekt, onder het afdakje in de schaduw was het deze ochtend om 10u30 al 35° C en ik kan jullie zeggen dat het nog veel warmer geworden is na de middag. Bij deze niet raar kijken als ik eind april in België een warme wintertrui draag.
Verder gaat het leven hier zijn gewone gangetje, gisteren ben ik mee water gaan zoeken een beetje verder dan normaal. In de twee dichtere waterputten, was geen water meer te vinden. Onze zussen staan om 3u op om water te gaan halen. Gisteren moesten we nog wat hebben vandaar een tochtje met de kar en bidons. Ik ben ook met Tania naar de molen (een maalmachine) geweest om er maïs tot meel te malen voor hun voedzame (maar niet zo geliefde) boul de maïs te maken. Terwijl we daar moesten wachten zijn we eens tot aan het Lycée bilangue gestapt. Onze drie zussen zitten er op school. Die zitten daar dus van het 6e tot het 1e (het is dus omgekeerd als bij ons he, ze beginnen int zesde en eindigen int eerste) op veel te kleine banken he. Dezelfde banken dan in de lagere school. Die waar Nina al ongemakkelijk zit te keren en te draaien na een uur vergadering.
Zo zie je maar dat we nog steeds verschillen blijven ontdekken.
Nina
zondag 29 maart 2009
Vakantie
Eerste even een foutje rechtzetten. Jullie paasvakantie begint maar volgende week. Ik was even een weekje fout.
Donderdagavond de bevalling van onze schoonzus meegemaakt. Echt een hele belevenis. De baby was nog geen uur ter wereld of mama en baby waren al te voet naar huis aan het stappen. De familie moet zelf voor eten zorgen en na de bevalling de kamer kuisen.
Toch wat anders dan bij ons is de naam. Het is een meisje (net de mama, ik vind dat alle baby'tjes en kinderen hier erg op hun ouders lijken) maar ze heeft nog geen naam. Dat wordt pas na een week gegeven.
Vrijdag: afscheid op school. We hebben pannenkoeken gebakken voor de leerkrachten. Ze waren er erg blij mee. Als geschenkje kregen we een handtas uit slangenleer. Hmmm, jullie zullen het wel zien als ik terug ben.
Dit weekend naar Waza park geweest, wat dieren gezien, vooral veel giraffen die tot mijn verbeelding spraken en waar ik mooie foto's van heb.
Voila nog een weekje hier in Mokolo en we gaan naar het zuiden. Wat gaat de tijd snel.
Tot binnenkort
Nina
donderdag 26 maart 2009
Paasvakantie
Hey,
Net zoals bij jullie is het bijna paasvakantie. De kinderen moeten nog de hele week naar school komen, maar dat lijkt me een beetje nutteloos. Maandag en dinsdag was er nog les. Woensdag moesten de kinderen de stenen voor de nieuwe toilet versleuren. Tegen de middag zag ik nog geen stenen voor het toilet. De kinderen hebben een omheining van ongeveer 40cm hoog gebouwd met stenen. Met dit plan hoopt de directeur geen moto's meer over het grote terrein achter de school te krijgen. Nu komen de moto's over de drukke speelplaats waar de kinderen lopen. In mijn ogen niet bepaald een oplossing.
Ik heb woensdag 1 les gegeven, terwijl mijn mentor even naar de markt was. (Dat kan hier allemaal :-)). Aangezien alle andere kinderen buiten liepen en mijn klas dat ook al de hele dag gedaan had, daar ook nog eens drie pipo's van CM2 de show aan het stelen waren (ze moesten van hun meester naar CM1 komen), heb ik even op serieus op mijn strepen moeten staan om hun aandacht te trekken. Maar het is gelukt, nadien nog even de klas opgeruimd met ongeveer 60 kinderen, een geluk dat mijn organisatietalent dit net aankon (of net niet).
In de namiddag gaan lezen en snel naar huis om eens naar de markt in Tada te kunnen gaan.
We werden er door iedereen welkom gegeten, ook in het Maffa, lachen en ja knikken helpt me dan uit de nood. Er was een mama die me haar baby even gaf. Het was een lief kindje. Femke vond dat dit wel een mooie foto zou zijn. Dus vroegen we aan de mama of we een foto mochten nemen. Ze zei dat dit geen probleem was dus namen we de foto. Het was een mooie ze. Nog geen twee tellen later stond daar een oude man die 1000 F vroeg. Het bleek de grootvader van de baby te zijn die er niet zo gediend was met de foto. Ik wou niet betalen aangezien ik het op voorhand betaald had. En heb de foto gewist. Een digitale camera is hier iets dat van een andere planeet lijkt te komen. Den opa kon dan ook maar niet begrijpen dat de foto weg was. De menigte die rond ons verzameld was, zei hem dat de foto verwijderd was. Toen een vrouw zei dat het in orde was, konden we verder stappen. Tot zover het fotoverhaal.
De markt hier is eerder een billi-billi centrum (het plaatselijke goedkope bier/wijn dat hier in Mokolo erg geliefd is) het grootste deel van de verkopers verkoopt er dan ook dit drankje. Onze grote broer is een grote liefhebben van billi-billi. Hij ging met ons de markt nog eens rond en had er niet beter op gevonden dan het hele dorp (waarvan bijna de helft familie blijkt te zijn) voor te stellen aan ons. Telkens moesten we een foto nemen. Die mensen waren wel tevreden met een foto en boden ons vriendelijk hun brouwsel aan. Ik lust het een beetje (niet echt mijn ding dus) maar heb vooral schrik er ziek van te worden, dus wees ik het vriendelijk af. Onze grote broer zei telkens dat hij zou helpen drinken. Hierdoor had hij tegen het eind van ons wandelingetje alweer genoeg op. Slim gezien zeg ik.
Vandaag even naar school al snel bleek dat we naar huis mochten. De klassenraad waarover de directeur het had gehad ging blijkbaar niet door, de directeur zat in Maroua dus kunnen de leerkrachten nu hun eigen gangetje gaan.
Aangezien we niet ver van school wonen en de kinderen met luide stem zingend de school verlaten, was het na een uur ook voor hen gedaan.
Vandaag hebben we pannenkoeken gebakken voor het afscheidsfeestje met de leerkrachten morgen op school. Femke heeft zes uur zitten bakken op een houtvuurtje, gelukkig was de kleine broer er om de kolen wat aan te vullen. Ik heb de verslagen voor de vier projecten uitgeschreven. Daar zijn we nu ook vanaf.
Onze schoonzus (ja Astrid hier in Kameroen) ligt al de hele dag op de materniteit (in Tada niet ver van ons huis), maar toen we daarnet nog eens passeerde was het babytje nog niet geboren. De papa (grote broer Dieu Donne) ligt al de hele dag te slapen op zijn bank of wat rond te lopen thuis. Dat is dus duidelijk nog een-tot-nu-toe-niet-ontdekt-cultuurverschil.
Dit weekend naar Waza, dinsdag of woensdag horen jullie nog wat meer van mij.
Nina
dinsdag 24 maart 2009
Bijna gedaan
De laatste week is goed ingezet. Iedereen begint te beseffen dat het hier bijna gedaan is in Mokolo. Morgen de laatste les geven, donderdag hebben we nog klassenraad en vrijdag boekenworkshop voor de leerkrachten en nadien afscheidsparty met pannenkoeken.
Een heel erg drukke week maar daar komen we wel door. Vrijdag vertrekken we naar Waza park. We hopen er toch enkele beesten te zien, maar dat wordt spannend afwachten.
In ons gezin is het spannend afwachten wanneer onze schoonzus (die ook bij ons woont aangezien ze gehuwd is met de zoon van onze papa) zal bevallen van haar eerste kindje. Eind maart begin april wordt er gezegd, dus spannend.
Voila een kort berichtje,
Nina
Een heel erg drukke week maar daar komen we wel door. Vrijdag vertrekken we naar Waza park. We hopen er toch enkele beesten te zien, maar dat wordt spannend afwachten.
In ons gezin is het spannend afwachten wanneer onze schoonzus (die ook bij ons woont aangezien ze gehuwd is met de zoon van onze papa) zal bevallen van haar eerste kindje. Eind maart begin april wordt er gezegd, dus spannend.
Voila een kort berichtje,
Nina
vrijdag 20 maart 2009
Nieuwe ervaring
Vandaag voor het eerst gewerkt met gehandicapte kinderen, namelijk de doofstomme. We moesten er enkele spelletjes spelen met de kinderen, het moest iets plezierig worden en dat was het ook, zowel voor de kinderen als voor ons.
We hadden de directrice bij ons om onze uitleg te vertalen, al snel bleek dat voortonen en uitleggen met handen en voeten even doeltreffend was. Het waren eenvoudige spelletjes waarvan de kinderen duidelijk genoten hebben.
Dit maakt deel uit van het vierde project dat we in de vakantie moesten verwezelijken. Deze kinderen wonen hier niet in de buurt, ze verblijven in gastgezinnen en gaan in de vakantie eens naar huis. Zo moeten we er nu de laatste week in de namiddag nog wat activiteiten voor de gehandicapten bijnemen. Nog een drukke week en dan kunnen we Kameroen nog wat verkennen. Nog een weekje in Mokolo en omstreken en nadien nog twee weken om onze reis naar de hoofdstad te ondernemen met de nodige tussenstopjes.
We hadden de directrice bij ons om onze uitleg te vertalen, al snel bleek dat voortonen en uitleggen met handen en voeten even doeltreffend was. Het waren eenvoudige spelletjes waarvan de kinderen duidelijk genoten hebben.
Dit maakt deel uit van het vierde project dat we in de vakantie moesten verwezelijken. Deze kinderen wonen hier niet in de buurt, ze verblijven in gastgezinnen en gaan in de vakantie eens naar huis. Zo moeten we er nu de laatste week in de namiddag nog wat activiteiten voor de gehandicapten bijnemen. Nog een drukke week en dan kunnen we Kameroen nog wat verkennen. Nog een weekje in Mokolo en omstreken en nadien nog twee weken om onze reis naar de hoofdstad te ondernemen met de nodige tussenstopjes.
woensdag 18 maart 2009
Voorleesmomenten
Hey,
We zijn net terug van de bibliotheek. Voor ons project brede school hebben we een samenwerking met de bibliotheek op poten gezet. Elke woensdagnamiddag lezen we er enkele Franse of Engelse boekjes voor. Vorige week was het de eerste keer en hadden we een mooie opkomst.
Deze week was de opkomst massaal. Er waren zeker 75 kinderen van de derde graad. Of we zo iets in Belgie zouden kunnen bereiken betwijfel ik sterk. De kinderen genieten ervan. Het is ook iets nieuws voor hen. Velen kennen de bibliotheek niet en nog minder de boeken die ze er hebben. Even een kort berichtje om te melden dat onze voorleesmomenten een succes zijn.
Nog een weetje. Even in de missie van Mboua langsgeweest en er een lekkere Italiaanse koffie van père Justo gedronken. Dat heeft gesmaakt!
Tot de volgende
Nina
We zijn net terug van de bibliotheek. Voor ons project brede school hebben we een samenwerking met de bibliotheek op poten gezet. Elke woensdagnamiddag lezen we er enkele Franse of Engelse boekjes voor. Vorige week was het de eerste keer en hadden we een mooie opkomst.
Deze week was de opkomst massaal. Er waren zeker 75 kinderen van de derde graad. Of we zo iets in Belgie zouden kunnen bereiken betwijfel ik sterk. De kinderen genieten ervan. Het is ook iets nieuws voor hen. Velen kennen de bibliotheek niet en nog minder de boeken die ze er hebben. Even een kort berichtje om te melden dat onze voorleesmomenten een succes zijn.
Nog een weetje. Even in de missie van Mboua langsgeweest en er een lekkere Italiaanse koffie van père Justo gedronken. Dat heeft gesmaakt!
Tot de volgende
Nina
maandag 16 maart 2009
Fijn weekend
Hey,
Vrijdag hebben we praktijkles gegeven. Femke en ik hebben met alle meisjes van de twee klassen CM2 (6e leerjaar) groentensoep gemaakt. Was me dat een belevenis. De meisjes deden het prima, stenen zoeken, vuur maken, potje in evenwicht zetten. Het was fijn. Ik heb er alvast heel veel voldoening uit gehaald. Vrijdag namiddag is zuster Lea ons komen halen voor een weekendje Ngetchewe.
Het was een meevaller. We hebben een fijn weekend achter de rug. Zuster Lea verblijft hier al 14 jaar en wist ons dan ook heel wat te vertellen. We zijn ook een publieke (staats)school gaan bezichtigen. Dat is echt erg. Geen banken, dus zitten de lln. gewoon in het zand op de grond. Leerkrachten die niet komen opdagen. Wij zitten duidelijk in de luxescholen.
We hebben bavianen gezien, veel bavianen met kleintjes op hun rug. Echt zalig.
Vandaag voor de eerste keer een MUZO project gedaan met CM 2 in Mboua. Morgen CM1 in Mboua, woensdag CM2 bij ons in Tada, donderdag ouderbijeenkomst waar we onze projecten voorstellen vrijdag is er geen school maar gaan we een activiteit geven aan de doven. En dan beginnen we volgende week aan onze laatste week hier op school.
enkele weetjes:
- heb ik al verteld dat ik een T-shirt van fotografie de Neve in Heldergem gezien heb, hier in het verre Afrika?
- we zijn gisteren met een heel erg oude vrachtwagen van Koza naar Mokolo gekomen. Hoe dat ding nog rijd, kan je nauwelijks begrijpen. Ik heb er alvast foto's van.
- het hier warm blijft, maar voorlopig wel nog wind die voor wat afkoeling zorgt.
en nog zoveel meer dat ik binnen een maand in geuren en kleuren kan vertellen. Ik kijk er al naar uit
Voila een kort berichtje
Nina
Vrijdag hebben we praktijkles gegeven. Femke en ik hebben met alle meisjes van de twee klassen CM2 (6e leerjaar) groentensoep gemaakt. Was me dat een belevenis. De meisjes deden het prima, stenen zoeken, vuur maken, potje in evenwicht zetten. Het was fijn. Ik heb er alvast heel veel voldoening uit gehaald. Vrijdag namiddag is zuster Lea ons komen halen voor een weekendje Ngetchewe.
Het was een meevaller. We hebben een fijn weekend achter de rug. Zuster Lea verblijft hier al 14 jaar en wist ons dan ook heel wat te vertellen. We zijn ook een publieke (staats)school gaan bezichtigen. Dat is echt erg. Geen banken, dus zitten de lln. gewoon in het zand op de grond. Leerkrachten die niet komen opdagen. Wij zitten duidelijk in de luxescholen.
We hebben bavianen gezien, veel bavianen met kleintjes op hun rug. Echt zalig.
Vandaag voor de eerste keer een MUZO project gedaan met CM 2 in Mboua. Morgen CM1 in Mboua, woensdag CM2 bij ons in Tada, donderdag ouderbijeenkomst waar we onze projecten voorstellen vrijdag is er geen school maar gaan we een activiteit geven aan de doven. En dan beginnen we volgende week aan onze laatste week hier op school.
enkele weetjes:
- heb ik al verteld dat ik een T-shirt van fotografie de Neve in Heldergem gezien heb, hier in het verre Afrika?
- we zijn gisteren met een heel erg oude vrachtwagen van Koza naar Mokolo gekomen. Hoe dat ding nog rijd, kan je nauwelijks begrijpen. Ik heb er alvast foto's van.
- het hier warm blijft, maar voorlopig wel nog wind die voor wat afkoeling zorgt.
en nog zoveel meer dat ik binnen een maand in geuren en kleuren kan vertellen. Ik kijk er al naar uit
Voila een kort berichtje
Nina
woensdag 11 maart 2009
Week 6
Hier in Mokolo gaat alles goed.
Zaterdag hebben we soep en pannenkoeken gemaakt. Het viel in de smaak. De familie was blij! Wij ook, het heeft ons gesmaakt.
Zondag internationale dag van de vrouw. Wat een feest zou worden voor alle vrouwen. Dus wij naar het stadium (in onze nieuwe, draagbare outfit) waar alles doorgaat. Jaja défileren is hier gelijk aan feesten. Ik begrijp nog steeds niet zo goed wat daar leuk aan is. Verder wenste iedereen ons op straat een goed feest en wenste wij dat ook aan alle vrouwen. Aangezien het voor ons niet echt feest was, zijn we in de namiddag bij Annelies de hoekenwerken gaan afwerken.
Gisteren hebben we ons gewaagd aan het heuse hoekenwerk. Jaja met 86 leerlingen. Wie doet dat na? Het verliep niet altijd even vlot, wat normaal is bij een eerste keer hoekenwerk. Voor de leerlingen hier was het echt iets nieuw en niet zo vanzelfsprekend als voor de kinderen in de Vlaamse scholen. Met een dobbelsteen gooien en de pion zoveel stapjes verzetten is niet makkelijk voor de kinderen. Ik wil nu niet zeggen dat ze dom zijn ofzo, ze hebben het gewoon nog nooit eerder gedaan.
We hebben de verschillende spelletjes meermaals met handen en voeten uitgelegd. Uiteindelijk werd elk spel begrepen. De kinderen hadden er duidelijk van genoten. Het was dan ook eens iets totaal anders dan overschrijven en invullen wat op het bord staat.
Wij weten nu dat hoekenwerk met 86 lln. (4 gemiddelde Vlaamse klassen) wel degelijk lukt.
Vandaag twee lesjes Frans en een les over de kubus gegeven. Bij de les over de kubus kreeg ik van de mentor de tip om te vertrekken vanuit een parallellogram. Ik zie niet goed in wat de link is tussen de twee (het ene een vlakke figuur, het andere een ruimtefiguur?). Toen ik dat aan de mentor probeerde duidelijk te maken. Zei hij dat het beide géometrie is. Na een korte check van het hele leerplan voor CM 1. Heb ik zelf ontdekt dat de leerlingen nog niet eens het vierkant gezien hebben. Ah ja, de Afrikaanse logica is soms ver te zoeken.
Aan de schoolmaatjes, veel succes met de laatste dagen stage in het buitengewoon onderwijs.
Aan de KSJ-maatjes, hopelijk hebben jullie een onvergetelijk weekend achter de rug. Hoe gaat het met de kampinschrijvingen? De pret met Vedett fuif? Maak een mooie dag van het eetfestijn want dan is de Nina terug!
Aan alle andere maatjes, laat een reactie achter op deze blog. Dat is altijd fijn om lezen.
P.S.: vandaag zit ik al halfweg van mijn verblijf in Kameroen.
Groetjes
Nina
maandag 9 maart 2009
Aan mijn blogfans,
Vrijdag was ik hier naar het cybercentum gekomen om een blogbericht te posten. De verbinding was erg slecht maar daarbovenop werkte de muis van de computer niet goed. De eigenaar ging me eens tonen dat ze het wel deed. Ja hallo sneller dan tellen zag ik mijn blogbericht verdwijnen en kwam er een Franse tekst over een ei op. Ik kan deze tekst wel op mijn blog zetten. Dat zou grappig zijn maar daar hebben jullie niet zoveel aan.
Ik weet nu wel niet goed meer waar ik gebleven was met al mijn avonturen te vertellen. Want het is nu al een poos geleden dat ik nog iets van me liet horen.
Ten eerste begin ik me echt te ergeren aan het vlees dat hier op de markt verkocht wordt. Poten, huid, kop, bot en een beetje vlees…. alles ligt ten toon in de zon. Soms zie je mensen die het in stukken kappen met een bijl (das niets ergs aan), maar dan wel op een boomstam op de grond. Weet dat de grond hier uit zand en veel stof bestaat. Maar als je er passeert, vliegen er duizenden vliegen weg. Ik kon er blijkbaar lang tegen, maar in week vier maak ik me er echt vies van. Wellicht heb ik al zo’n vlees gegeten want je vind hier niets anders. Tenzij een net geslachte kip. Ah ja als we er niet te veel over nadenken valt het wel mee.
Vorige week ook echt geholpen met de afwas en niet gewoon op mijn gat zitten en de kommekes nog eens afspoelen. Er wordt hier op een houtvuur gekookt. De potten worden ingesmeerd met modder (zand met water, mss moeten we dat op kamp eens proberen ipv bruine zeep, het lijkt me alvast ecologischer) zodat het roet er nog kan afgewassen worden. Eerst met een stokje de aangebakken modderlaag verwijderen en nadien water erover en met zandkorrels alle resten wegvegen. Voila ze das het alternatief voor cif van bij ons he.
We hebben ook eens bonbons des arachides gemaakt. Niet echt moeilijk, gemalen noten en suiker laten karameliseren en goed roeren. Maar dan halen ze deze hete brei van het vuur, handen in een kom met water, wat brei op de handen en platduwen. Manman das echt te moeilijk voor mij. Mijn handen bijna verbrand, bonbons op de grond laten vallen. Ik zal alvast nog wat oefenen, misschien kan ik het dan eer ik terug ben. Dan kunnen jullie ook eens proeven van deze lekkernij.
Dit weekend naar het toeristische Rhumsiki geweest. We hadden er veel van verwacht, volgens de Bradt gids een mooi plekje. Niet echt veel toeristen gezien. Maar ook niet veel bijzonders waargenomen. Waarschijnlijk zijn we al gewend aan het mooie Kameroense landschap waardoor Rhumsiki niet tot de verbeelding sprak. We zijn ook geen toeristen meer he! Er was wel veel mist, waardoor de pic de Rhumsiki niet te zien was. We hebben ons geamuseerd en lekker vegetarische specialiteiten gegeten. De twee uur durende rit op de moto was wel wat minder comfortabel, maar we zijn wel terug thuis geraakt.
Wie graag een leuk overzicht van de eerste maand leest. Wil ik doorverwijzen naar Femke’s blog. De link vinden jullie hieronder.
Voila tot de volgende!
Nina
Vrijdag was ik hier naar het cybercentum gekomen om een blogbericht te posten. De verbinding was erg slecht maar daarbovenop werkte de muis van de computer niet goed. De eigenaar ging me eens tonen dat ze het wel deed. Ja hallo sneller dan tellen zag ik mijn blogbericht verdwijnen en kwam er een Franse tekst over een ei op. Ik kan deze tekst wel op mijn blog zetten. Dat zou grappig zijn maar daar hebben jullie niet zoveel aan.
Ik weet nu wel niet goed meer waar ik gebleven was met al mijn avonturen te vertellen. Want het is nu al een poos geleden dat ik nog iets van me liet horen.
Ten eerste begin ik me echt te ergeren aan het vlees dat hier op de markt verkocht wordt. Poten, huid, kop, bot en een beetje vlees…. alles ligt ten toon in de zon. Soms zie je mensen die het in stukken kappen met een bijl (das niets ergs aan), maar dan wel op een boomstam op de grond. Weet dat de grond hier uit zand en veel stof bestaat. Maar als je er passeert, vliegen er duizenden vliegen weg. Ik kon er blijkbaar lang tegen, maar in week vier maak ik me er echt vies van. Wellicht heb ik al zo’n vlees gegeten want je vind hier niets anders. Tenzij een net geslachte kip. Ah ja als we er niet te veel over nadenken valt het wel mee.
Vorige week ook echt geholpen met de afwas en niet gewoon op mijn gat zitten en de kommekes nog eens afspoelen. Er wordt hier op een houtvuur gekookt. De potten worden ingesmeerd met modder (zand met water, mss moeten we dat op kamp eens proberen ipv bruine zeep, het lijkt me alvast ecologischer) zodat het roet er nog kan afgewassen worden. Eerst met een stokje de aangebakken modderlaag verwijderen en nadien water erover en met zandkorrels alle resten wegvegen. Voila ze das het alternatief voor cif van bij ons he.
We hebben ook eens bonbons des arachides gemaakt. Niet echt moeilijk, gemalen noten en suiker laten karameliseren en goed roeren. Maar dan halen ze deze hete brei van het vuur, handen in een kom met water, wat brei op de handen en platduwen. Manman das echt te moeilijk voor mij. Mijn handen bijna verbrand, bonbons op de grond laten vallen. Ik zal alvast nog wat oefenen, misschien kan ik het dan eer ik terug ben. Dan kunnen jullie ook eens proeven van deze lekkernij.
Dit weekend naar het toeristische Rhumsiki geweest. We hadden er veel van verwacht, volgens de Bradt gids een mooi plekje. Niet echt veel toeristen gezien. Maar ook niet veel bijzonders waargenomen. Waarschijnlijk zijn we al gewend aan het mooie Kameroense landschap waardoor Rhumsiki niet tot de verbeelding sprak. We zijn ook geen toeristen meer he! Er was wel veel mist, waardoor de pic de Rhumsiki niet te zien was. We hebben ons geamuseerd en lekker vegetarische specialiteiten gegeten. De twee uur durende rit op de moto was wel wat minder comfortabel, maar we zijn wel terug thuis geraakt.
Wie graag een leuk overzicht van de eerste maand leest. Wil ik doorverwijzen naar Femke’s blog. De link vinden jullie hieronder.
Voila tot de volgende!
Nina
vrijdag 6 maart 2009
Week 5
Deze week hard gewerkt aan de projecten, alles krijgt eindelijk vorm. Het werd dan ook hoogtijd want er resten ons nog maar drie weken op school tot de paasvakantie. De eerste week van de vakantie gaan we het een en ander op poten zetten voor de gehandicapten. Laat ik even een kort weekoverzicht typen.
Maandag naar het cybercentrum geweest, ik kon me niet inloggen op mijn blog. Vandaar dat jullie vandaag een dubbele portie nieuws uit Mokolo kunnen lezen. Nadien zijn we met ons mooie stofje en tekeningetje naar de couturier geweest. Daarnet zijn we onze mooie outfit gaan halen. Voor Femke een kleedje, voor mij een deux piècken. Maar deze keer zal het simpel zijn zodat we het hier durven dragen.
Dinsdag aan het hoekenwerk gewerkt dat kadert in het taalproject. Er zit ook wel wat wiskunde in, maarja. We hebben het ook afgesteld op de noden van de school of beter gezegd de leerlingen. De leerlingen van de derde graad hebben echt nog moeilijkheden met de maal- en deeltafels. Ik begrijp nog steeds niet hoe dat mogelijk is. Ze zijn hier alvast gewend alles uit het hoofd te leren. Maar voor de tafels is het duidelijk niet gelukt.
’S middags pasta met tomatensaus (wel wat anders dan bij ons, maar superlekker) gegeten. We krijgen gemiddeld 8 keer per week tomatensaus met pasta, rijst, couscous, aardappelen, patatten of plantin. Ik denk dat ik bij mijn terugkomst een maand of drie geen pasta en tomatensaus meer ga eten. Maar hier is het alvast een feestmaal waar we heel erg blij mee zijn, ook al zou een beetje gemalenkaas welkom zijn. Jongens als ik iets mis van eten, zal het wel kaas en yoghurt zijn! We hebben ook kunnen duidelijk maken dat we liever geen vlees meer eten. Vandaar de dubbele porties tomatensaus.
Maandag naar het cybercentrum geweest, ik kon me niet inloggen op mijn blog. Vandaar dat jullie vandaag een dubbele portie nieuws uit Mokolo kunnen lezen. Nadien zijn we met ons mooie stofje en tekeningetje naar de couturier geweest. Daarnet zijn we onze mooie outfit gaan halen. Voor Femke een kleedje, voor mij een deux piècken. Maar deze keer zal het simpel zijn zodat we het hier durven dragen.
Dinsdag aan het hoekenwerk gewerkt dat kadert in het taalproject. Er zit ook wel wat wiskunde in, maarja. We hebben het ook afgesteld op de noden van de school of beter gezegd de leerlingen. De leerlingen van de derde graad hebben echt nog moeilijkheden met de maal- en deeltafels. Ik begrijp nog steeds niet hoe dat mogelijk is. Ze zijn hier alvast gewend alles uit het hoofd te leren. Maar voor de tafels is het duidelijk niet gelukt.
’S middags pasta met tomatensaus (wel wat anders dan bij ons, maar superlekker) gegeten. We krijgen gemiddeld 8 keer per week tomatensaus met pasta, rijst, couscous, aardappelen, patatten of plantin. Ik denk dat ik bij mijn terugkomst een maand of drie geen pasta en tomatensaus meer ga eten. Maar hier is het alvast een feestmaal waar we heel erg blij mee zijn, ook al zou een beetje gemalenkaas welkom zijn. Jongens als ik iets mis van eten, zal het wel kaas en yoghurt zijn! We hebben ook kunnen duidelijk maken dat we liever geen vlees meer eten. Vandaar de dubbele porties tomatensaus.
We stonden klaar om naar de kleine barrage te vertrekken om onze familie te helpen met het wassen van hun kleren, kregen we telefoon van de directeur. Première: hij haakte niet in vooraleer ik zijn boodschap begrepen had. Ofwel was hij gewoon minder gehaast dan normaal, of hij had wat meer belkrediet of ik begrijp het Frans al beter. Wat het ook is, fijn dat ik zijn telefoon begrepen had. In het begin zorgde hij meermaals voor innerlijke ergernis bij me. Ah ja wat wil je als er iemand iets vertelt aan een hels tempo waar je geen letter tussenkrijgt en keer op keer inhaakt voor je de boodschap begrepen hebt.
Maar we zijn aan het afwijken he. Hij belde dus om te zeggen dat het vergadering was op school. Femke en ik naar school (’t is niet ver). Een van de leerkrachten op school had een kind geslaan omdat hij de vragen van het examen niet kon oplossen. Hij had een wonde aan zijn lip opgelopen en moest naar het ziekenhuis. Voor zo ver je het slaan gewend kan worden, zijn we dat al een beetje. Het blijft ons na vier weken toch een moeilijk punt. We hadden het er net die ochtend met de directeur over gehad. Toen beweerde hij nog dat de reglementen en statuten waarin staat dat lichamelijke straffen verboden zijn ook werkelijk werden nageleefd.
We waren dus samen om er eens over te discussiëren. Eerst hield de directeur een monoloog, later kwam de discussie (tss directeur en ons) op gang. Femke en ik haalde verschillende argumenten aan waarom we vonden dat slaan niet kon. Waarom de klasverantwoordelijke medeleerlingen slaan enzo. De andere leerkrachten zaten te knikken. Maar niemand zei iets. Misschien waren ze net iets te druk bezig met het verbeteren van de evaluaties van de vierde séquence. Na een half uurtje was het afgelopen. We zijn niet tot een conclusie bv. een ander strafsysteem gekomen. Maar laten we de vergadering even afsluiten met een gebed van tien minuten. Want uiteindelijk is het door God die hen niet heeft bijgestaan zo ver kunnen komen. Dat de Kameroenezen erg gelovig zijn, vind ik prima. Maar hierbij heb ik alvast mijn twijfels.
Nadien zijn we nog naar de barrage geweest. Kleren, dieren en de bevolking van Mokolo Tada en omstreken wassen er zich in. Het was alvast een hele belevenis. Zwier je kleren op een steen en wrijf er wat op met een stuk zeep (het ziet eruit als de oude bruine Sunlight zepen die jullie misschien wel kennen). Eens alles gewassen en gespoeld is. Worden alle kleren op de rotsen gelegd om te drogen. Stel je even voor kleren van twee weken van onze hele familie (die 13 personen telt): veel kleren dus.
De mensen wassen hun hier niet met een washand, wel met een stukje geweven zak (moeilijk uit te leggen) of met een steen. Ik denk dat een goed middeltje is tegen eelt. Misschien wordt het tijd dat ik het ook eens probeer want ik huppel al een maand op mijn slippertjes rond. Aan de barrage zaten ook enkele jongeren. Die het de hele tijd over de nasara’s hadden. Ik kan geen Fulfuldé, het is dan ook supermoeilijk. Maar nasara betekent blanke en dat begrijp ik wel. Het doet wel wat raar als je weet dat ze over je bezig zijn, maar het niet begrijpt. Ah ja dat laten we achter ons. We vallen hier wel op, dus is het wel normaal. Volgens onze zus deden ze de uitspraak “blanken horen niet aan de barrage, ze moeten aan een zwembad zitten”. Hiihhhi daar lachen we eens mee. We zijn niet naar hier gekomen om aan het zwambad te zitten!
Op de terugweg naar huis hebben we een poging of 200 ondernomen om met een kom op ons hoofd te stappen. Tot zo lang je die tegenhoud is het geen probleem. Maar helaas kunnen wij ze nog niet zomaar op ons hoofd laten staan. Ik heb de indruk dat ik mijn hoofdbewegingen niet voldoende kan coördineren om het te kunnen. Oefening baart kunst. We kregen alvast veel moedige boodschappen van de vrouwen die we tegenkwamen.
We zijn ook onze mentoren tegengekomen. Die waren een dag later nog aan het lachen.
Woensdag: alweer aan het hoekenwerk gewerkt. Er kruipt echt veel tijd in. Alles is handmade, en dat zijn wij niet gewoon met onze computervaardigheden. In de namiddag bij Annelies geweest om onze projecten nog wat verder uit te werken. Op weg naar haar mango’s gekocht. Heb ik het al gezegd dat ze echt lekker zijn? Neen, dan weten jullie het nu. Ja, het is dus echt waar. ’s Avonds hebben we UNO gespeeld met onze zussen, broer en neef. We hebben een nieuwe variant uitgevonden. Maak vooral veel rare geluiden bij het leggen van een kaart. Echt grappig.
Gisteren zijn we naar de bibliotheek geweest. We hebben er drie lessen gemaakt waarbij boeken gebruikt worden. Voor ons project brede school is de samenwerking met de bibliotheek het belangrijkste dat we moeten verwezenlijken. We gaan een workshop organiseren voor de leerkrachten, zodat ze vele ideeën hebben om de boeken in hun lessen te gebruiken. Op de middag even op mijn blote voeten mijn handen gaan wassen. Ola bijna mijn voeten verbrand in het hete zand. De zon schijnt hier en het is hier warm. Echt WARM!!
In de namiddag zijn we gaan verbeteren op school. Femke en ik hebben 170 examen(tje)s verbeterd, aan een tempo dat niet bepaald Afrikaans te noemen is en in opperste concentratie. Goed gewerkt zeg ik.
Vandaag in Mboua doorgebracht. Er was een bijeenkomst voor alle leerkrachten uit de regio.
Morgen het vervolg. ’s Avonds gaan we Belgisch koken voor onze familie. Er staat een groentesoep met brood en als dessert pannenkoeken op het menu. Onze familie kijkt er al naar uit, wij ook. (weetje we zitten dan aan de helft van ons verblijf hier. Het gaat snel.)
Zondag is het internationale dag van de vrouw en dat vieren ze hier! Ik ben alvast benieuwd.
Maar we zijn aan het afwijken he. Hij belde dus om te zeggen dat het vergadering was op school. Femke en ik naar school (’t is niet ver). Een van de leerkrachten op school had een kind geslaan omdat hij de vragen van het examen niet kon oplossen. Hij had een wonde aan zijn lip opgelopen en moest naar het ziekenhuis. Voor zo ver je het slaan gewend kan worden, zijn we dat al een beetje. Het blijft ons na vier weken toch een moeilijk punt. We hadden het er net die ochtend met de directeur over gehad. Toen beweerde hij nog dat de reglementen en statuten waarin staat dat lichamelijke straffen verboden zijn ook werkelijk werden nageleefd.
We waren dus samen om er eens over te discussiëren. Eerst hield de directeur een monoloog, later kwam de discussie (tss directeur en ons) op gang. Femke en ik haalde verschillende argumenten aan waarom we vonden dat slaan niet kon. Waarom de klasverantwoordelijke medeleerlingen slaan enzo. De andere leerkrachten zaten te knikken. Maar niemand zei iets. Misschien waren ze net iets te druk bezig met het verbeteren van de evaluaties van de vierde séquence. Na een half uurtje was het afgelopen. We zijn niet tot een conclusie bv. een ander strafsysteem gekomen. Maar laten we de vergadering even afsluiten met een gebed van tien minuten. Want uiteindelijk is het door God die hen niet heeft bijgestaan zo ver kunnen komen. Dat de Kameroenezen erg gelovig zijn, vind ik prima. Maar hierbij heb ik alvast mijn twijfels.
Nadien zijn we nog naar de barrage geweest. Kleren, dieren en de bevolking van Mokolo Tada en omstreken wassen er zich in. Het was alvast een hele belevenis. Zwier je kleren op een steen en wrijf er wat op met een stuk zeep (het ziet eruit als de oude bruine Sunlight zepen die jullie misschien wel kennen). Eens alles gewassen en gespoeld is. Worden alle kleren op de rotsen gelegd om te drogen. Stel je even voor kleren van twee weken van onze hele familie (die 13 personen telt): veel kleren dus.
De mensen wassen hun hier niet met een washand, wel met een stukje geweven zak (moeilijk uit te leggen) of met een steen. Ik denk dat een goed middeltje is tegen eelt. Misschien wordt het tijd dat ik het ook eens probeer want ik huppel al een maand op mijn slippertjes rond. Aan de barrage zaten ook enkele jongeren. Die het de hele tijd over de nasara’s hadden. Ik kan geen Fulfuldé, het is dan ook supermoeilijk. Maar nasara betekent blanke en dat begrijp ik wel. Het doet wel wat raar als je weet dat ze over je bezig zijn, maar het niet begrijpt. Ah ja dat laten we achter ons. We vallen hier wel op, dus is het wel normaal. Volgens onze zus deden ze de uitspraak “blanken horen niet aan de barrage, ze moeten aan een zwembad zitten”. Hiihhhi daar lachen we eens mee. We zijn niet naar hier gekomen om aan het zwambad te zitten!
Op de terugweg naar huis hebben we een poging of 200 ondernomen om met een kom op ons hoofd te stappen. Tot zo lang je die tegenhoud is het geen probleem. Maar helaas kunnen wij ze nog niet zomaar op ons hoofd laten staan. Ik heb de indruk dat ik mijn hoofdbewegingen niet voldoende kan coördineren om het te kunnen. Oefening baart kunst. We kregen alvast veel moedige boodschappen van de vrouwen die we tegenkwamen.
We zijn ook onze mentoren tegengekomen. Die waren een dag later nog aan het lachen.
Woensdag: alweer aan het hoekenwerk gewerkt. Er kruipt echt veel tijd in. Alles is handmade, en dat zijn wij niet gewoon met onze computervaardigheden. In de namiddag bij Annelies geweest om onze projecten nog wat verder uit te werken. Op weg naar haar mango’s gekocht. Heb ik het al gezegd dat ze echt lekker zijn? Neen, dan weten jullie het nu. Ja, het is dus echt waar. ’s Avonds hebben we UNO gespeeld met onze zussen, broer en neef. We hebben een nieuwe variant uitgevonden. Maak vooral veel rare geluiden bij het leggen van een kaart. Echt grappig.
Gisteren zijn we naar de bibliotheek geweest. We hebben er drie lessen gemaakt waarbij boeken gebruikt worden. Voor ons project brede school is de samenwerking met de bibliotheek het belangrijkste dat we moeten verwezenlijken. We gaan een workshop organiseren voor de leerkrachten, zodat ze vele ideeën hebben om de boeken in hun lessen te gebruiken. Op de middag even op mijn blote voeten mijn handen gaan wassen. Ola bijna mijn voeten verbrand in het hete zand. De zon schijnt hier en het is hier warm. Echt WARM!!
In de namiddag zijn we gaan verbeteren op school. Femke en ik hebben 170 examen(tje)s verbeterd, aan een tempo dat niet bepaald Afrikaans te noemen is en in opperste concentratie. Goed gewerkt zeg ik.
Vandaag in Mboua doorgebracht. Er was een bijeenkomst voor alle leerkrachten uit de regio.
Morgen het vervolg. ’s Avonds gaan we Belgisch koken voor onze familie. Er staat een groentesoep met brood en als dessert pannenkoeken op het menu. Onze familie kijkt er al naar uit, wij ook. (weetje we zitten dan aan de helft van ons verblijf hier. Het gaat snel.)
Zondag is het internationale dag van de vrouw en dat vieren ze hier! Ik ben alvast benieuwd.
Voila ook over week vijf valt er blijkbaar nog heel wat te schrijven. Tot ergens in week 6.
Nina
Maandag 2 maart
Aan mijn blogfans,
Hieronder een bericht dat ik maandag heb proberen posten, toen lukte het niet. Vandaag een tweede poging ondernomen.
Vrijdag was ik hier naar het cybercentre gekomen om een blogbericht te posten. De verbinding was erg slecht maar daarbovenop werkte de muis van de computer niet goed. De eigenaar ging me eens tonen dat ze het wel deed. Ja hallo sneller dan tellen zag ik mijn blogbericht verdwijnen en kwam er een Franse tekst over een ei op. Ik kan deze tekst wel op mijn blog zetten. Dat zou grappig zijn maar daar hebben jullie niet zoveel aan.
Ik weet nu wel niet goed meer waar ik gebleven was met al mijn avonturen te vertellen. Want het is nu al een poos geleden dat ik nog iets van me liet horen.
Ten eerste begin ik me echt te ergeren aan het vlees dat hier op de markt verkocht wordt. Poten, huid, kop, bot en een beetje vlees…. alles ligt ten toon in de zon. Soms zie je mensen die het in stukken kappen met een bijl (das niets ergs aan), maar dan wel op een boomstam op de grond. Weet dat de grond hier uit zand en veel stof bestaat. Maar als je er passeert, vliegen er duizenden vliegen weg. Ik kon er blijkbaar lang tegen, maar in week vier maak ik me er echt vies van. Wellicht heb ik al zo’n vlees gegeten want je vind hier niets anders. Tenzij een net geslachte kip. Ah ja als we er niet te veel over nadenken valt het wel mee.
Vorige week ook echt geholpen met de afwas en niet gewoon op mijn gat zitten en de kommekes nog eens afspoelen. Er wordt hier op een houtvuur gekookt. De potten worden ingesmeerd met modder (zand met water, mss moeten we dat op kamp eens proberen ipv bruine zeep, het lijkt me alvast ecologischer) zodat de roet er nog kan afgewassen worden. Eerst met een stokje de aangebakken modderlaag verwijderen en nadien water erover en met zandkorrels alle resten wegvegen. Voila ze das het alternatief voor cif van bij ons he.
We hebben ook eens bonbons des arachides gemaakt. Niet echt moeilijk, gemalen noten en suiker laten karameliseren en goed roeren. Maar dan halen ze deze hete brei van het vuur, handen in een kom met water, wat brei op de handen en platduwen. Manman das echt te moeilijk voor mij. Mijn handen bijna verbrand, bonbons op de grond laten vallen. Ik zal alvast nog wat oefenen, misschien kan ik het dan eer ik terug ben. Dan kunnen jullie ook eens proeven van deze lekkernij.
Dit weekend naar het toeristische Rhumsiki geweest. We hadden er veel van verwacht, volgens de Bradt gids een mooi plekje. Niet echt veel toeristen gezien. Maar ook niet veel bijzonders waargenomen. Waarschijnlijk zijn we al gewend aan het mooie Kameroense landschap waardoor Rhumsiki niet tot de verbeelding sprak. Er was wel veel mist, waardoor de pic de Rhumsiki niet te zien was. We hebben ons geamuseerd en lekker vegetarische specialiteiten gegeten. De twee uur durende rit op de moto was wel wat minder comfortabel, maar we zijn wel terug thuis geraakt.
Wie graag een leuk overzicht van de eerste maand leest. Wil ik doorverwijzen naar Femke’s blog. De link vinden jullie hieronder.
Voila tot de volgende!
Nina
Hieronder een bericht dat ik maandag heb proberen posten, toen lukte het niet. Vandaag een tweede poging ondernomen.
Vrijdag was ik hier naar het cybercentre gekomen om een blogbericht te posten. De verbinding was erg slecht maar daarbovenop werkte de muis van de computer niet goed. De eigenaar ging me eens tonen dat ze het wel deed. Ja hallo sneller dan tellen zag ik mijn blogbericht verdwijnen en kwam er een Franse tekst over een ei op. Ik kan deze tekst wel op mijn blog zetten. Dat zou grappig zijn maar daar hebben jullie niet zoveel aan.
Ik weet nu wel niet goed meer waar ik gebleven was met al mijn avonturen te vertellen. Want het is nu al een poos geleden dat ik nog iets van me liet horen.
Ten eerste begin ik me echt te ergeren aan het vlees dat hier op de markt verkocht wordt. Poten, huid, kop, bot en een beetje vlees…. alles ligt ten toon in de zon. Soms zie je mensen die het in stukken kappen met een bijl (das niets ergs aan), maar dan wel op een boomstam op de grond. Weet dat de grond hier uit zand en veel stof bestaat. Maar als je er passeert, vliegen er duizenden vliegen weg. Ik kon er blijkbaar lang tegen, maar in week vier maak ik me er echt vies van. Wellicht heb ik al zo’n vlees gegeten want je vind hier niets anders. Tenzij een net geslachte kip. Ah ja als we er niet te veel over nadenken valt het wel mee.
Vorige week ook echt geholpen met de afwas en niet gewoon op mijn gat zitten en de kommekes nog eens afspoelen. Er wordt hier op een houtvuur gekookt. De potten worden ingesmeerd met modder (zand met water, mss moeten we dat op kamp eens proberen ipv bruine zeep, het lijkt me alvast ecologischer) zodat de roet er nog kan afgewassen worden. Eerst met een stokje de aangebakken modderlaag verwijderen en nadien water erover en met zandkorrels alle resten wegvegen. Voila ze das het alternatief voor cif van bij ons he.
We hebben ook eens bonbons des arachides gemaakt. Niet echt moeilijk, gemalen noten en suiker laten karameliseren en goed roeren. Maar dan halen ze deze hete brei van het vuur, handen in een kom met water, wat brei op de handen en platduwen. Manman das echt te moeilijk voor mij. Mijn handen bijna verbrand, bonbons op de grond laten vallen. Ik zal alvast nog wat oefenen, misschien kan ik het dan eer ik terug ben. Dan kunnen jullie ook eens proeven van deze lekkernij.
Dit weekend naar het toeristische Rhumsiki geweest. We hadden er veel van verwacht, volgens de Bradt gids een mooi plekje. Niet echt veel toeristen gezien. Maar ook niet veel bijzonders waargenomen. Waarschijnlijk zijn we al gewend aan het mooie Kameroense landschap waardoor Rhumsiki niet tot de verbeelding sprak. Er was wel veel mist, waardoor de pic de Rhumsiki niet te zien was. We hebben ons geamuseerd en lekker vegetarische specialiteiten gegeten. De twee uur durende rit op de moto was wel wat minder comfortabel, maar we zijn wel terug thuis geraakt.
Wie graag een leuk overzicht van de eerste maand leest. Wil ik doorverwijzen naar Femke’s blog. De link vinden jullie hieronder.
Voila tot de volgende!
Nina
Abonneren op:
Posts (Atom)
