Hey,
Even een reactie op enkele reacties: wij zijn niet gekrompen. Wij zitten in de zetels, mama en papa op de armsteunen. Vandaar dat wij kleiner lijken. Er is ook een foto waar het omgekeerd is, maar daar lijk ik net iets te groot op.
En dan nu het eigenlijke bericht. Deze week hadden we allerlei zaken geregeld. Dinsdag zou er een student, een gemotiveerde kerel van de normaalschool langskomen die wel wat wilde bijleren van onze didactische aanpak. Wij zaten tijdig klaar om hem te ontvangen. Hij kwam niet opduiken.
Gisteren zouden we met Genéviève (help hoe schrijf je dat?) de vice-precident van de ouderraad haar vrouwenproject gaan bekijken. Ook zei kwam niet opdagen. De kleine broer heeft me dan maar een nieuw kaartspel aangeleerd. Het is fijn ze, als ik terug ben...
We hadden ook enkele foto's laten printen, de familie was er al erg tevreden mee.
Deze ochtend nog een familiefoto getrokken om 7u 's ochtends. Nu het vakantie is, mogen we uitslapen, ik heb nog nooit langer dan 6u geslapen. Even melden dat ik ook de nachtuil ben van de familie (ook al ga ik naar mijn Belgische normen vroeg slapen), die gaan hier echt vroeg slapen ze. Ik blijf er versteld van staan.
Daarna met een zuster een plaats waar men prothesen maakt en kinesitherapie geeft geweest. De mensen doen hier (bijna) wonderen met de weinige middelen die ze hier hebben. Bravo!! Daarna nog een hospitaal bezocht. Een jonge zuster die verantwoordelijk is voor het hospitaal liet ons de hele infrastructuur zien. Er was ook een school aan verbonden. We hebben er voor het eerst een klas gezien waar veel kleur en iets van materiaal aanwezig was. Op de omheinde speelplaats stonden ook enkele speeltuigen. Dit had al iets weg van een schooltje bij ons.
Daarnet bij het gastgezin van Annelies ontvangen geweest. De mama had heerlijk gekookt voor ons. De kinderen waren erg blij en maken nog steeds 1-aprilgrapjes. De papa had een liedje voor ons geschreven. Supertof! Jongens hier in Mokolo is het bijna gedaan. Er is hier niet altijd even veel te beleven geweest maar met enkele kleine belevenissen en de warmte van de mensen heb ik hier een onvergetelijke tijd (gehad).
Bedankt Mokolo en vooral zijn inwoners!!
