Week 5

Deze week hard gewerkt aan de projecten, alles krijgt eindelijk vorm. Het werd dan ook hoogtijd want er resten ons nog maar drie weken op school tot de paasvakantie. De eerste week van de vakantie gaan we het een en ander op poten zetten voor de gehandicapten. Laat ik even een kort weekoverzicht typen.
Maandag naar het cybercentrum geweest, ik kon me niet inloggen op mijn blog. Vandaar dat jullie vandaag een dubbele portie nieuws uit Mokolo kunnen lezen. Nadien zijn we met ons mooie stofje en tekeningetje naar de couturier geweest. Daarnet zijn we onze mooie outfit gaan halen. Voor Femke een kleedje, voor mij een deux piècken. Maar deze keer zal het simpel zijn zodat we het hier durven dragen.
Dinsdag aan het hoekenwerk gewerkt dat kadert in het taalproject. Er zit ook wel wat wiskunde in, maarja. We hebben het ook afgesteld op de noden van de school of beter gezegd de leerlingen. De leerlingen van de derde graad hebben echt nog moeilijkheden met de maal- en deeltafels. Ik begrijp nog steeds niet hoe dat mogelijk is. Ze zijn hier alvast gewend alles uit het hoofd te leren. Maar voor de tafels is het duidelijk niet gelukt.
’S middags pasta met tomatensaus (wel wat anders dan bij ons, maar superlekker) gegeten. We krijgen gemiddeld 8 keer per week tomatensaus met pasta, rijst, couscous, aardappelen, patatten of plantin. Ik denk dat ik bij mijn terugkomst een maand of drie geen pasta en tomatensaus meer ga eten. Maar hier is het alvast een feestmaal waar we heel erg blij mee zijn, ook al zou een beetje gemalenkaas welkom zijn. Jongens als ik iets mis van eten, zal het wel kaas en yoghurt zijn! We hebben ook kunnen duidelijk maken dat we liever geen vlees meer eten. Vandaar de dubbele porties tomatensaus.

We stonden klaar om naar de kleine barrage te vertrekken om onze familie te helpen met het wassen van hun kleren, kregen we telefoon van de directeur. Première: hij haakte niet in vooraleer ik zijn boodschap begrepen had. Ofwel was hij gewoon minder gehaast dan normaal, of hij had wat meer belkrediet of ik begrijp het Frans al beter. Wat het ook is, fijn dat ik zijn telefoon begrepen had. In het begin zorgde hij meermaals voor innerlijke ergernis bij me. Ah ja wat wil je als er iemand iets vertelt aan een hels tempo waar je geen letter tussenkrijgt en keer op keer inhaakt voor je de boodschap begrepen hebt.
Maar we zijn aan het afwijken he. Hij belde dus om te zeggen dat het vergadering was op school. Femke en ik naar school (’t is niet ver). Een van de leerkrachten op school had een kind geslaan omdat hij de vragen van het examen niet kon oplossen. Hij had een wonde aan zijn lip opgelopen en moest naar het ziekenhuis. Voor zo ver je het slaan gewend kan worden, zijn we dat al een beetje. Het blijft ons na vier weken toch een moeilijk punt. We hadden het er net die ochtend met de directeur over gehad. Toen beweerde hij nog dat de reglementen en statuten waarin staat dat lichamelijke straffen verboden zijn ook werkelijk werden nageleefd.
We waren dus samen om er eens over te discussiëren. Eerst hield de directeur een monoloog, later kwam de discussie (tss directeur en ons) op gang. Femke en ik haalde verschillende argumenten aan waarom we vonden dat slaan niet kon. Waarom de klasverantwoordelijke medeleerlingen slaan enzo. De andere leerkrachten zaten te knikken. Maar niemand zei iets. Misschien waren ze net iets te druk bezig met het verbeteren van de evaluaties van de vierde séquence. Na een half uurtje was het afgelopen. We zijn niet tot een conclusie bv. een ander strafsysteem gekomen. Maar laten we de vergadering even afsluiten met een gebed van tien minuten. Want uiteindelijk is het door God die hen niet heeft bijgestaan zo ver kunnen komen. Dat de Kameroenezen erg gelovig zijn, vind ik prima. Maar hierbij heb ik alvast mijn twijfels.
Nadien zijn we nog naar de barrage geweest. Kleren, dieren en de bevolking van Mokolo Tada en omstreken wassen er zich in. Het was alvast een hele belevenis. Zwier je kleren op een steen en wrijf er wat op met een stuk zeep (het ziet eruit als de oude bruine Sunlight zepen die jullie misschien wel kennen). Eens alles gewassen en gespoeld is. Worden alle kleren op de rotsen gelegd om te drogen. Stel je even voor kleren van twee weken van onze hele familie (die 13 personen telt): veel kleren dus.
De mensen wassen hun hier niet met een washand, wel met een stukje geweven zak (moeilijk uit te leggen) of met een steen. Ik denk dat een goed middeltje is tegen eelt. Misschien wordt het tijd dat ik het ook eens probeer want ik huppel al een maand op mijn slippertjes rond. Aan de barrage zaten ook enkele jongeren. Die het de hele tijd over de nasara’s hadden. Ik kan geen Fulfuldé, het is dan ook supermoeilijk. Maar nasara betekent blanke en dat begrijp ik wel. Het doet wel wat raar als je weet dat ze over je bezig zijn, maar het niet begrijpt. Ah ja dat laten we achter ons. We vallen hier wel op, dus is het wel normaal. Volgens onze zus deden ze de uitspraak “blanken horen niet aan de barrage, ze moeten aan een zwembad zitten”. Hiihhhi daar lachen we eens mee. We zijn niet naar hier gekomen om aan het zwambad te zitten!
Op de terugweg naar huis hebben we een poging of 200 ondernomen om met een kom op ons hoofd te stappen. Tot zo lang je die tegenhoud is het geen probleem. Maar helaas kunnen wij ze nog niet zomaar op ons hoofd laten staan. Ik heb de indruk dat ik mijn hoofdbewegingen niet voldoende kan coördineren om het te kunnen. Oefening baart kunst. We kregen alvast veel moedige boodschappen van de vrouwen die we tegenkwamen.
We zijn ook onze mentoren tegengekomen. Die waren een dag later nog aan het lachen.
Woensdag: alweer aan het hoekenwerk gewerkt. Er kruipt echt veel tijd in. Alles is handmade, en dat zijn wij niet gewoon met onze computervaardigheden. In de namiddag bij Annelies geweest om onze projecten nog wat verder uit te werken. Op weg naar haar mango’s gekocht. Heb ik het al gezegd dat ze echt lekker zijn? Neen, dan weten jullie het nu. Ja, het is dus echt waar. ’s Avonds hebben we UNO gespeeld met onze zussen, broer en neef. We hebben een nieuwe variant uitgevonden. Maak vooral veel rare geluiden bij het leggen van een kaart. Echt grappig.
Gisteren zijn we naar de bibliotheek geweest. We hebben er drie lessen gemaakt waarbij boeken gebruikt worden. Voor ons project brede school is de samenwerking met de bibliotheek het belangrijkste dat we moeten verwezenlijken. We gaan een workshop organiseren voor de leerkrachten, zodat ze vele ideeën hebben om de boeken in hun lessen te gebruiken. Op de middag even op mijn blote voeten mijn handen gaan wassen. Ola bijna mijn voeten verbrand in het hete zand. De zon schijnt hier en het is hier warm. Echt WARM!!
In de namiddag zijn we gaan verbeteren op school. Femke en ik hebben 170 examen(tje)s verbeterd, aan een tempo dat niet bepaald Afrikaans te noemen is en in opperste concentratie. Goed gewerkt zeg ik.
Vandaag in Mboua doorgebracht. Er was een bijeenkomst voor alle leerkrachten uit de regio.
Morgen het vervolg. ’s Avonds gaan we Belgisch koken voor onze familie. Er staat een groentesoep met brood en als dessert pannenkoeken op het menu. Onze familie kijkt er al naar uit, wij ook. (weetje we zitten dan aan de helft van ons verblijf hier. Het gaat snel.)
Zondag is het internationale dag van de vrouw en dat vieren ze hier! Ik ben alvast benieuwd.

Voila ook over week vijf valt er blijkbaar nog heel wat te schrijven. Tot ergens in week 6.

Nina